Κυκλοφόρησαν τα ΑΝΑΛΕΚΤΑ Β΄ και Γ΄ ( ΣΤ΄ και Ζ΄ τόμοι) της σειράς ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ του Γεωργίου Ν. Κωνσταντίνου, οι οποίοι περιέχουν Χερουβικά και Κοινωνικά διαφόρων διδασκάλων καθώς και Συνθέσεις Ιακώβου του Πρωτοψάλτου. Καλύπτουν κατά μεγάλο μέρος τις ανάγκες τόσο των σπουδαστών του Δ΄ έτους του Αναλυτικού Προγράμματος των ωδείων και των σχολών βυζαντινής μουσικής όσο και αυτών που διακονούν στα ιερά αναλόγια.
Τα ΑΝΑΛΕΚΤΑ Β΄ και Γ΄ ( ΣΤ΄ και Ζ΄ τόμοι) της σειράς ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ του Γεωργίου Ν. Κωνσταντίνου, οι οποίοι περιέχουν Χερουβικά και Κοινωνικά διαφόρων διδασκάλων καθώς και Συνθέσεις Ιακώβου του Πρωτοψάλτου, καλύπτουν κατά μεγάλο μέρος τις ανάγκες τόσο των σπουδαστών του Δ΄ έτους του Αναλυτικού Προγράμματος των ωδείων και των σχολών βυζαντινής μουσικής όσο και αυτών που διακονούν στα ιερά αναλόγια.
Από τον Πρόλογο των βιβλίων πληροφορούμαστε ότι τα μουσικά κείμενα έχουν εκτυπωθεί δίχρωμα και καταγράφηκαν με βάση:
– τα αυτόγραφα του Γρηγορίου Πρωτοψάλτου, το Ταμείον Ανθολογίας του Χουρμουζίου Χαρτοφύλακος (1824), το Δοξαστάριον του Ιακώβου Πρωτοψάλτου (χειρόγραφη και έντυπη -1836- παράδοση) και την τετράτομη Πανδέκτη (1851-1852),
– όσα αναφέρουν ο Χρύσανθος στα θεωρητικά του συγγράμματα και η Μουσική Πατριαρχική Επιτροπή του 1881-83 στο πόνημά της, και
– τα όσα απορρέουν από τα όσα η πράξη καθιέρωσε και αναφέρονται στην ανάδειξη της δομικής λειτουργίας των ήχων (ρυθμική σήμανση, έλξεις, χρήση της οξείας, ισοκρατήματα).
Έγινε προσπάθεια προσέγγισης της «ποιοτικής ερμηνείας» των συνθέσεων που εκπροσωπούν τους Τρεις Δασκάλους-εξηγητές (αυτόγραφα και έντυπα) αλλά και αυτής των πρώτων εντύπων εκδόσεων που αναφέρθηκαν παραπάνω, για να υπάρχει μια καλύτερη εποπτεία –έστω και σε μικρή έκταση- της δυναμικής που κρύβουν όχι μόνο οι ποιοτικοί χαρακτήρες αλλά και η «συμμετοχή» και των υπολοίπων χαρακτήρων στην ανάδειξη τόσο των μουσικών φράσεων όσο και της όλης σύνθεσης.
Περιέχεται επίσης δίσκος ακτίνας (Cd), ο οποίος περιλαμβάνει και τα δύο έντυπα βιβλία σε ψηφιακή μορφή συμπληρωμένα με όλα εκείνα τα σημάδια που αναδεικνύουν, υποδηλώνουν και περικλείουν ποικίλματα της προφορικής παράδοσης αξιοποιώντας ποικιλοτρόπως και δυνητικά το συνοπτικό μουσικό κείμενο δίδοντάς του έτσι την αξία που είχε ανέκαθεν στη μουσική του διαδρομή: Όχι αυτήν του αυτοσκοπού αλλά του μέσου, του δρόμου (καθοδήγησης) και της υπενθύμισης, όπως αυτό επιβεβαιώνεται και μέσα από την παράθεση των εξηγήσεων-αναλύσεων τόσο των Τριών Δασκάλων όσο και των πρώτων εντύπων βιβλίων.
